Ψάχνοντας γιατί άραγε να γιορτάζουμε την έναρξη των πολέμων και όχι το τέλος των, συμπεραίνω όσον αφορά τον γιορτασμό του «ΟΧΙ» που βροντοφώναξε ο Μεταξάς ότι γιορτάζουμε όχι την έναρξη ενός πολέμου, αλλά το γεγονός ότι ένας μικρός λαός ύψωσε το ανάστημά του στην επέλαση του ναζισμού, όταν όλες οι άλλες πολυπληθέστερες και μεγαλύτερες χώρες, παρέδιδαν «γη και ύδωρ αμαχητί».
Δεν γίνεται όμως να μην προβληματίζεται κανείς πως ένας «φασίστας» είπε (χωρίς να ξυπνήσει άγρια μεσάνυχτα τον λαό του ρωτώντας τον), «ΟΧΙ» στους υποτιθέμενους ομοϊδεάτες του κι ένας Δημοκράτης, «Προοδευτικός» Αριστερός, πήρε το «ΟΧΙ» του λαού του και το έκανε «ΝΑΙ» στον κατακτητή, «ΝΑΙ» στον ξένο δυνάστη, ναι στον οικονομικό αφανισμό και τον αδυσώπητο φασισμό του, που (η ιστορία επαναλαμβάνεται δυστυχώς) τι σύμπτωση, επιβάλει ο ίδιος εχθρός! Ένας εχθρός που αφού ρήμαξε τη χώρα μας πριν 80 χρόνια, σήμερα μας ζητάει και τα ρέστα, του χρωστάμε λέει κι ας είναι χρυσοπληρωμένος με το αίμα χιλιάδων Ελλήνων. Η κάποιοι έχουν ντυθεί τη λεοντή «προοδευτικών» πεποιθήσεων, πυροδοτώντας άσκοπη επιθετικότητα και πολώσεις, ή όσο βαρύ κι αν ακούγεται έχουμε να κάνουμε με νέους Γερματσολιάδες!!!
Μα ας αφήσουμε το χθες εκεί που ανήκει και να γυρίσουμε στο σήμερα που έπειτα από πολλά χρόνια η παρέλαση θύμισε Ελλάδα περήφανη, Ελλάδα που αντιστέκεται χωρίς ταμπέλες και χρώματα παρά μονάχα με το βαθύ γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού της και το ολόχρυσο του ήλιου της !!!
δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου