5 Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

5 ΙΟΥΝΙΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

  Του Κ.  Γιαννακάκη

  Ιδρυτή του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Π.Δ. Ωρωπού

Η  5η Ιουνίου
ορίστηκε το 1972 από τον  Ο Η Ε ως Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος, με στόχο κάθε χρόνο να δίνεται ώθηση στον προβληματισμό, την ενεργοποίηση και την δράση Κυβερνήσεων και πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος .ΟΙ τελευταίες ενδείξεις σύμφωνα με τους ειδικούς κλιματολόγους   μιλούν για κλιματικές μεταβολές που μπορούν να αποβούν ιδιαίτερα απειλητικές για τη ζωή στον πλανήτη. 

    

Νερό, τροφή, αέρας:

Συστατικά απαραίτητα να ζήσει ο άνθρωπος. Όταν όμως αυτά εισέρχονται μολυσμένα στον οργανισμό του, αργά ή γρήγορα θα έχουμε αρρώστια ή ακόμα και θάνατο. Δυστυχώς τα μέχρι σήμερα δεδομένα είναι τόσο ξεκάθαρα που το συμπέρασμα είναι ένα ότι το νερό η τροφή και  ο αέρας σε πολλά σημεία της Γης έχουν τεράστιο πρόβλημα μόλυνσης. Αυτό βέβαια αφορά και την Ελλάδα και κυρίως τις περιοχές γύρω από τον Ασωπό ποταμό, τις οποίες μολύνουν βιομηχανίες, όπου το έγκλημα συνεχίζεται με την ανοχή των Κυβερνήσεων και την αδιαφορία των τοπικών αρχών. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να λυθεί το πρόβλημα της μόλυνσης του Ασωπού. Είμαι σίγουρος ότι ο Γιάννης Τσιρώνης θα κάνει το καθήκον του. Ξέρω ότι έχει Περιβαλλοντικές ευαισθησίες γιατί είμαστε συναγωνιστές στους Οικολόγους Πράσινους. Είναι ασυμβίβαστος στα προβλήματα  Περιβάλλοντος και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα κάνει ότι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η μόλυνση από τις Βιομηχανίες Οινοφύτων Σχηματαρίου , να σταματήσει επιτέλους η μεγαλύτερη Οικολογική Καταστροφή στην Ευρώπη! Αφού λοιπόν για να έχουμε υγεία πρέπει να ζήσουμε σε ένα καθαρό περιβάλλον, έχουμε και την υποχρέωση να βοηθήσουμε ο κάθε ένας, όσο μπορεί για την προστασία του. Έχουμε καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα του Τσίκο Μέντες και του Ριμπέιρο ντα Έλβα, τους οποίους δολοφόνησαν πληρωμένοι δολοφόνοι από ανθρωπόμορφα τέρατα τα οποία καταστρέφουν το δάσος του Αμαζονίου, τον μεγαλύτερο πνεύμονα του πλανήτη. Αυτοί οι μεγάλοι αγωνιστές που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην προστασία του δάσους του Αμαζονίου, αποτέλεσαν εμπόδιο στα οικονομικά συμφέροντα.           

Ο Γ. Σεφέρης λέει:

‘’Μες τη θλίψη που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι που κάπου, κάποιοι πεισματάρηδες, αγωνίζονται να εξολοθρεύσουν τη φθορά’’.