Περί «θεϊκών αντιπροσώπων»
…Το πλέον αντιπαραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, οι αντιπρόσωποι του θεού στη γη οι ιεράρχες, οι μοναχοί και όλοι αυτοί που με τη μάσκα της δήθεν αφοσίωσης στο «θείο» πνίγονται στο λίπος της οκνηρίας που έχουν βαφτίσει θρησκευτικό συναίσθημα, αρνούνται να φορολογηθούν τα θησαυροφυλάκια τους, αποπερατώνοντας προφανώς κάποιο οικοδομικό τερατούργημα-οικία ενός φιλάργυρου θεού...
Χαλά ο κόσμος κάθε φορά που ο Ασωπός γράφει θέμα¬τα που άπτονται θρησκευτι¬κού ενδιαφέροντος. Τι αντί¬χριστους μας λένε, τι δωδεκαθειστές, τι άπιστους. Δεν περιγράφεται η οργή των θρησκόληπτων που θεωρούν ότι απόψεις που διαφωνούν με μεταφυσι¬κά κολλήματα, προσβάλλουν το θρη-σκευτικό συναίσθημα. Κάποιοι λιγό¬τερο φανατικοί, μας λένε τι τα θέλετε και τα σκαλίζετε, αυτά τα θέματα καί¬νε. Η δική μας αλήθεια όμως δεν χω¬ρίζει τα θέματα σε καυτά και πιασά¬ρικα, δεν περιορίζεται σε ταμπού και προκαταλήψεις και πολύ περισσότερο δεν στοχεύει να χαϊδεύει αυτιά, αλλά να προβληματίζει.
Η χώρα μας σήμερα περνά μια πολύ σοβαρή οικονομική κρίση, που είτε οφείλεται στον καπιταλισμό που καταρρέει, είτε οπουδήποτε αλλού, κτυπά πρώτα και κύρια τις κατώτε¬ρες τάξεις και πιο συγκεκριμένα τη μεσαία και την εργατική. Και όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως υπομένουν και υφί¬στανται τις συνέπειες, πλην μιας κα¬τηγορίας κηφήνων που ζουν παρασι¬τικά χωρίς να παράγουν κάποιο έργο συνεισφέροντας σε αυτό που λέμε οι¬κονομία. Και βέβαια οι κηφήνες αυ¬τοί, το πλέον αντιπαραγωγικό κομμάτι κάθε κοινωνίας δεν είναι παρά οι … αντιπρόσωποι του θεού στη Γή, οι ιεράρχες, οι μοναχοί και όλοι αυτοί που με τη μάσκα της δήθεν αφοσίω¬σης στο άγνωστο, πνίγονται στο λίπος της οκνηρίας που έχουν βαφτίσει θρη¬σκευτικό συναίσθημα. Δεν τα βάζου-με με τις θρησκείες. Καλώς ή κακώς υπάρχουν και συνοδεύουν τον άνθρω¬πο από την εμφάνισή του στον πλα¬νήτη. Διαφωνώ βέβαια με τον Marx που τις χαρακτηρίζει σαν όπιο του λαού, συμφωνώντας περισσότερο με τον Ουμπέρτο Εκο που τις τοποθετεί στα πιο «σκληρά», χαρακτηρίζοντάς τες κόκα. Ας ανατρέξουμε για λίγο στην ιστορία. Δεν υπάρχει πόλεμος που να μην είναι καθαγιασμένος από θρησκευτικό μίσος. Δεν θα βρείτε επί¬σης θρησκευτικό δρόμο αγάπης που να μην είναι στρωμένος με πτώματα «απίστων». Αν ήμουν θεός και έβλε¬πα τι έχω δημιουργήσει, θα με αυτο¬αναιρούσα, αφού πρώτα είχα εξολο¬θρεύσει όλους τους «αντιπροσώπους» μου στη γη. Οι θεοί δεν χρειάζονται τελετές, δόγματα και ενδιάμεσους. Δεν μπορεί ένας θεός να γίνεται καλός ή κακός ανάλογα με το πόσο λιβάνι ξοδεύει κανείς για πάρτη του, ή πό¬σες πληγές κάνει στα γόνατα από τις μετάνοιες επειδή γουστάρει τον όμορ¬φο κώλο της γειτόνισσας. Εκτιμώντας ότι ο Ταρκόφσκι είχε δίκιο που έλεγε «γι αυτούς που πιστεύουν, υπάρχει θεός, γι αυτούς που δεν πιστεύουν δεν υπάρχει», ας τον αφήσουμε ήσυχο να συνεχίσει να τιμωρεί χιλιάδες παιδιά στην Αφρική που πεθαίνουν καθημε¬ρινά και να ασχοληθούμε με την ου¬σία που βέβαια αφορά όλους αυτούς που αυτοαποκαλούνται αντιπρόσωποί Του. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως οι παπάδες με τόση νηστεία στη πλειο¬ψηφία τους είναι χοντροί και ροδοκόκ¬κινοι σε αντίθεση με τα άσαρκα και βλοσυρά εβραϊκά γερόντια που απει¬κονίζονται στις εκκλησίες τους. Ιστορι¬κά τη θλιβερή και αναχρονιστική τους συνομοταξία, τη συναντώ να αφορίζει την Επανάσταση, τον Καποδίστρια και τον Καζαντζάκη, να γκρεμίζει τον Ανδρούτσο από την Ακρόπολη, και πιο πρόσφατα να ευλογά το μυστρί της Χούντας. Τη συναντώ και στο σήμερα βεβαίως να ασχημονεί, εμπορευόμενη την ανθρώπινη μεταφυσική αγωνία, μην εξαιρώντας ούτε καν τα πτώματά μας. Στις δύσκολες ώρες που περνά¬με σαν έθνος, το κήρυγμά τους εξα¬κολουθεί χυδαίο και μισαλλόδοξο να στοχεύει την αριστερά, τους μετανά¬στες και τις «αδερφές». Ψάχνω να βρω «άγιους πατέρες» και συναντώ φανατισμένους φονταμενταλιστές* και υποκριτές, ανεξάρτητα του ποιο δόγ¬μα υπηρετούν. Ενοχοποιούν τον Έρω¬τα, το γέλιο και το ανθρώπινο σώμα, αναζητώντας πόνο, αίμα και ανέχεια για τους άλλους βέβαια. Γι αυτούς η αγάπη από συναίσθημα χωρίς όρια και όρους, μετατρέπεται σε σύστημα προαπαιτούμενων, παραγόμενη απ’ το φόβο της τιμωρίας. Ηθικολογούν υποκριτικά, ονομάζοντας την ομοφυ¬λοφιλία κουσούρι, φορώντας κάτω απ’ τα ράσα μεταξωτά γυναικεία εσώρου¬χα. Φιλανθρωπία γι αυτούς σημαίνει γεμίζω τα ιδρύμα¬τα παιδιά όπου δεκαετίες τώρα πέφτουν θύματα κα¬κοποίησης και αρρωστημέ¬νων ορέξεων. Και όλο αυτό το μαυροφορεμένο σινάφι ,τώρα που έχουν αρπάξει φωτιά τα μπατζάκια μας, αντί να συνεισφέρει από τ’ αμύθητα πλούτη του, απει-λεί για να μη φορολογηθούν τα θησαυροφυλάκιά του και ξεφτιλίζεται με Βατοπέδια και μπίζνες. Ποιος απ’ τους κυβερνώντες να τολμήσει να το αγγίξει. Όλοι συναλ¬λάζονται μαζί του γεμίζο¬ντας το παγκάρι του ευμά¬ρεια και τη κάλπη ψήφους. Από τότε που θυμάμαι τον κόσμο «αποπερατώνεται» κάποιο οικοδομικό τέρας ενός φιλάργυρου θεού με χρυσά καντήλια κι εξαπτέ¬ρυγα.
Παρεμβάσεις των Ιερα¬τείων στη Παγκόσμια Οικονομία
Οι παρεμβάσεις των ιερατείων των μεγάλων θρησκειών στην παγκόσμια οικονομία, ήσαν είναι και θα είναι, κα¬θοριστικές. Έτσι σήμερα , ανεξάρτητα από δόγματα σε παγκόσμιο οικονομι¬κό επίπεδο, οι «ιεροί αντιπρόσωποι» παρεμβαίνουν απροκάλυπτα, μήπως και δαμάσουν το χρηματοοικονομι¬κό τέρας, στη δημιουργία του οποίου έχουν συντελέσει τα μέγιστα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προτεστα¬ντική ηθική και κύρια ο Καλβινισμός, με τον πουριτανισμό και την απαγό¬ρευση της πολυτέλειας που είχαν επι¬βάλει, συνετέλεσαν τα μέγιστα στην επικράτηση του καπιταλισμού. Στην αγορά του καθολικισμού δεσπόζει το ταμείο «Ave Maria Catholic Values». Οι Αμερικάνοι προτεστάντες επενδύ¬ουν κύρια στο «Guidstone fund». Οι ισλαμιστές χρηματιστές αν και το Κο¬ράνι απαγορεύει δραστηριότητες με riba δηλαδή με τόκο, επενδύουν κύρια στην εταιρεία «Amana funds», που επιτρέπει ένα ποσοστό «επενδυτικής αμαρτίας».
Ιερές παρεμβάσεις
στην οικονομία
Στα πλαίσια των ιερών παρεμβά¬σεων στο παγκόσμιο οικονομικό στά¬τους, ο Ποντίφικας επισκέφθηκε τέλη Σεπτέμβρη την Αγκελα Μέρκελ, αφού προηγούμενα είχε στείλει σκληρό μήνυμα στον Μπερλουσκόνι. Στους Μουσουλμάνους ο μεγάλος Μουφτής της Σαουδικής Αραβίας Αζιζ Αλ Σαίχ υποστηρίζει συχνά ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλεται στην απο¬μάκρυνση από τον δρόμο του θεού και στη «ρίμπα». Επιστροφή στη πνευμα-τικότητα επιτάσσει ο Δαλάι Λάμα και ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Wiliams προτείνει προσευχή και αυτο¬θυσία. Οι δικοί μας εδώ, κατακεραυ-νώνουν τη φοροεισπρακτική επιδρομή και προστάζουν «Ελέγξτε το Κεφά¬λαιο». Τι αληθινά λοιπόν συμβαίνει; Οι μεγάλοι θρη¬σκευτικοί ηγέτες των μονο-θεϊστικών θρησκειών γυρί¬ζουν τη πλάτη στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, κατα¬δικάζοντάς το, ζητώντας την ανατροπή του; Ας μη τρέφουμε αυταπάτες. Οι ανακοινώσεις και οι εγκύ¬κλιοι που κυκλοφόρησαν απ’ το 2008 και μετά, δεν αμφισβητούν την πεμπτου¬σία του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής. Απλά καταδικάζουν την αμετροέπεια κάποιων χρη¬ματιστών, θυμίζοντας όλο και περισσότερο τις ευρω¬παϊκές προτάσεις της σο-σιαλδημοκρατίας που θε¬ωρεί αναγκαίους κάποιους ρυθμιστικούς κανόνες στις διεθνείς χρηματαγορές. «Αριστερίζοντας» δηλαδή οι γνωστοί … «Φαρισαίοι και υποκριτές», φιλοδοξούν να αγγίξουν τη καρδιά ενός κόσμου που τους γυρνά τη πλάτη απο¬γοητευμένος από τα παραμύθια τους.
Αγαπητοί αναγνώστες μην εστιάζε¬τε στην ασημαντότητά μου το θέμα. Δεν έχει καμιά σημασία αν εγώ είμαι άθεος και βλάσφημος, αλλά αν αυτοί έχουν πραγματικά Θεό. Γιατί είναι σί¬γουρο, πως αν υπάρχει θεός, δεν θα με πάει στη κόλασή του, γιατί θα είναι γεμάτη από αυτούς.
*Φονταμενταλισμός: Θεολογικό ρεύ¬μα που αντιτίθεται σε οποιαδήποτε ιστορική και επιστημονική εξήγηση που αναιρεί την Αγία Γραφή.
Αυτοκράτορας Ιουλιανός 331- 363
« … Αφού λοιπόν ο θαυμάσιος νόμος τους, τους προτρέ¬πει να απαρνηθούν τα υπάρχοντά τους για να πορευτούν πιο εύκολα στη βασιλεία των ουρανών, γι’ αυτό κι εμείς συμφωνώντας με τους αγίους τους, διατάξαμε να κατα¬σχεθούν όλα τα χρήματα της εκκλησίας και να δοθούν στους στρατιώτες, τα δε κτήματα να προστεθούν στις ιδι¬οκτησίες μας. Και αυτό για να φτωχύνουν και να βάλουν μυαλό, αλλά και για να μη στερηθούν τη βασιλεία των ουρανών στην οποία ελπίζουν …»
…Το πλέον αντιπαραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, οι αντιπρόσωποι του θεού στη γη οι ιεράρχες, οι μοναχοί και όλοι αυτοί που με τη μάσκα της δήθεν αφοσίωσης στο «θείο» πνίγονται στο λίπος της οκνηρίας που έχουν βαφτίσει θρησκευτικό συναίσθημα, αρνούνται να φορολογηθούν τα θησαυροφυλάκια τους, αποπερατώνοντας προφανώς κάποιο οικοδομικό τερατούργημα-οικία ενός φιλάργυρου θεού...
Χαλά ο κόσμος κάθε φορά που ο Ασωπός γράφει θέμα¬τα που άπτονται θρησκευτι¬κού ενδιαφέροντος. Τι αντί¬χριστους μας λένε, τι δωδεκαθειστές, τι άπιστους. Δεν περιγράφεται η οργή των θρησκόληπτων που θεωρούν ότι απόψεις που διαφωνούν με μεταφυσι¬κά κολλήματα, προσβάλλουν το θρη-σκευτικό συναίσθημα. Κάποιοι λιγό¬τερο φανατικοί, μας λένε τι τα θέλετε και τα σκαλίζετε, αυτά τα θέματα καί¬νε. Η δική μας αλήθεια όμως δεν χω¬ρίζει τα θέματα σε καυτά και πιασά¬ρικα, δεν περιορίζεται σε ταμπού και προκαταλήψεις και πολύ περισσότερο δεν στοχεύει να χαϊδεύει αυτιά, αλλά να προβληματίζει.
Η χώρα μας σήμερα περνά μια πολύ σοβαρή οικονομική κρίση, που είτε οφείλεται στον καπιταλισμό που καταρρέει, είτε οπουδήποτε αλλού, κτυπά πρώτα και κύρια τις κατώτε¬ρες τάξεις και πιο συγκεκριμένα τη μεσαία και την εργατική. Και όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως υπομένουν και υφί¬στανται τις συνέπειες, πλην μιας κα¬τηγορίας κηφήνων που ζουν παρασι¬τικά χωρίς να παράγουν κάποιο έργο συνεισφέροντας σε αυτό που λέμε οι¬κονομία. Και βέβαια οι κηφήνες αυ¬τοί, το πλέον αντιπαραγωγικό κομμάτι κάθε κοινωνίας δεν είναι παρά οι … αντιπρόσωποι του θεού στη Γή, οι ιεράρχες, οι μοναχοί και όλοι αυτοί που με τη μάσκα της δήθεν αφοσίω¬σης στο άγνωστο, πνίγονται στο λίπος της οκνηρίας που έχουν βαφτίσει θρη¬σκευτικό συναίσθημα. Δεν τα βάζου-με με τις θρησκείες. Καλώς ή κακώς υπάρχουν και συνοδεύουν τον άνθρω¬πο από την εμφάνισή του στον πλα¬νήτη. Διαφωνώ βέβαια με τον Marx που τις χαρακτηρίζει σαν όπιο του λαού, συμφωνώντας περισσότερο με τον Ουμπέρτο Εκο που τις τοποθετεί στα πιο «σκληρά», χαρακτηρίζοντάς τες κόκα. Ας ανατρέξουμε για λίγο στην ιστορία. Δεν υπάρχει πόλεμος που να μην είναι καθαγιασμένος από θρησκευτικό μίσος. Δεν θα βρείτε επί¬σης θρησκευτικό δρόμο αγάπης που να μην είναι στρωμένος με πτώματα «απίστων». Αν ήμουν θεός και έβλε¬πα τι έχω δημιουργήσει, θα με αυτο¬αναιρούσα, αφού πρώτα είχα εξολο¬θρεύσει όλους τους «αντιπροσώπους» μου στη γη. Οι θεοί δεν χρειάζονται τελετές, δόγματα και ενδιάμεσους. Δεν μπορεί ένας θεός να γίνεται καλός ή κακός ανάλογα με το πόσο λιβάνι ξοδεύει κανείς για πάρτη του, ή πό¬σες πληγές κάνει στα γόνατα από τις μετάνοιες επειδή γουστάρει τον όμορ¬φο κώλο της γειτόνισσας. Εκτιμώντας ότι ο Ταρκόφσκι είχε δίκιο που έλεγε «γι αυτούς που πιστεύουν, υπάρχει θεός, γι αυτούς που δεν πιστεύουν δεν υπάρχει», ας τον αφήσουμε ήσυχο να συνεχίσει να τιμωρεί χιλιάδες παιδιά στην Αφρική που πεθαίνουν καθημε¬ρινά και να ασχοληθούμε με την ου¬σία που βέβαια αφορά όλους αυτούς που αυτοαποκαλούνται αντιπρόσωποί Του. Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως οι παπάδες με τόση νηστεία στη πλειο¬ψηφία τους είναι χοντροί και ροδοκόκ¬κινοι σε αντίθεση με τα άσαρκα και βλοσυρά εβραϊκά γερόντια που απει¬κονίζονται στις εκκλησίες τους. Ιστορι¬κά τη θλιβερή και αναχρονιστική τους συνομοταξία, τη συναντώ να αφορίζει την Επανάσταση, τον Καποδίστρια και τον Καζαντζάκη, να γκρεμίζει τον Ανδρούτσο από την Ακρόπολη, και πιο πρόσφατα να ευλογά το μυστρί της Χούντας. Τη συναντώ και στο σήμερα βεβαίως να ασχημονεί, εμπορευόμενη την ανθρώπινη μεταφυσική αγωνία, μην εξαιρώντας ούτε καν τα πτώματά μας. Στις δύσκολες ώρες που περνά¬με σαν έθνος, το κήρυγμά τους εξα¬κολουθεί χυδαίο και μισαλλόδοξο να στοχεύει την αριστερά, τους μετανά¬στες και τις «αδερφές». Ψάχνω να βρω «άγιους πατέρες» και συναντώ φανατισμένους φονταμενταλιστές* και υποκριτές, ανεξάρτητα του ποιο δόγ¬μα υπηρετούν. Ενοχοποιούν τον Έρω¬τα, το γέλιο και το ανθρώπινο σώμα, αναζητώντας πόνο, αίμα και ανέχεια για τους άλλους βέβαια. Γι αυτούς η αγάπη από συναίσθημα χωρίς όρια και όρους, μετατρέπεται σε σύστημα προαπαιτούμενων, παραγόμενη απ’ το φόβο της τιμωρίας. Ηθικολογούν υποκριτικά, ονομάζοντας την ομοφυ¬λοφιλία κουσούρι, φορώντας κάτω απ’ τα ράσα μεταξωτά γυναικεία εσώρου¬χα. Φιλανθρωπία γι αυτούς σημαίνει γεμίζω τα ιδρύμα¬τα παιδιά όπου δεκαετίες τώρα πέφτουν θύματα κα¬κοποίησης και αρρωστημέ¬νων ορέξεων. Και όλο αυτό το μαυροφορεμένο σινάφι ,τώρα που έχουν αρπάξει φωτιά τα μπατζάκια μας, αντί να συνεισφέρει από τ’ αμύθητα πλούτη του, απει-λεί για να μη φορολογηθούν τα θησαυροφυλάκιά του και ξεφτιλίζεται με Βατοπέδια και μπίζνες. Ποιος απ’ τους κυβερνώντες να τολμήσει να το αγγίξει. Όλοι συναλ¬λάζονται μαζί του γεμίζο¬ντας το παγκάρι του ευμά¬ρεια και τη κάλπη ψήφους. Από τότε που θυμάμαι τον κόσμο «αποπερατώνεται» κάποιο οικοδομικό τέρας ενός φιλάργυρου θεού με χρυσά καντήλια κι εξαπτέ¬ρυγα.
Παρεμβάσεις των Ιερα¬τείων στη Παγκόσμια Οικονομία
Οι παρεμβάσεις των ιερατείων των μεγάλων θρησκειών στην παγκόσμια οικονομία, ήσαν είναι και θα είναι, κα¬θοριστικές. Έτσι σήμερα , ανεξάρτητα από δόγματα σε παγκόσμιο οικονομι¬κό επίπεδο, οι «ιεροί αντιπρόσωποι» παρεμβαίνουν απροκάλυπτα, μήπως και δαμάσουν το χρηματοοικονομι¬κό τέρας, στη δημιουργία του οποίου έχουν συντελέσει τα μέγιστα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προτεστα¬ντική ηθική και κύρια ο Καλβινισμός, με τον πουριτανισμό και την απαγό¬ρευση της πολυτέλειας που είχαν επι¬βάλει, συνετέλεσαν τα μέγιστα στην επικράτηση του καπιταλισμού. Στην αγορά του καθολικισμού δεσπόζει το ταμείο «Ave Maria Catholic Values». Οι Αμερικάνοι προτεστάντες επενδύ¬ουν κύρια στο «Guidstone fund». Οι ισλαμιστές χρηματιστές αν και το Κο¬ράνι απαγορεύει δραστηριότητες με riba δηλαδή με τόκο, επενδύουν κύρια στην εταιρεία «Amana funds», που επιτρέπει ένα ποσοστό «επενδυτικής αμαρτίας».
Ιερές παρεμβάσεις
στην οικονομία
Στα πλαίσια των ιερών παρεμβά¬σεων στο παγκόσμιο οικονομικό στά¬τους, ο Ποντίφικας επισκέφθηκε τέλη Σεπτέμβρη την Αγκελα Μέρκελ, αφού προηγούμενα είχε στείλει σκληρό μήνυμα στον Μπερλουσκόνι. Στους Μουσουλμάνους ο μεγάλος Μουφτής της Σαουδικής Αραβίας Αζιζ Αλ Σαίχ υποστηρίζει συχνά ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλεται στην απο¬μάκρυνση από τον δρόμο του θεού και στη «ρίμπα». Επιστροφή στη πνευμα-τικότητα επιτάσσει ο Δαλάι Λάμα και ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Wiliams προτείνει προσευχή και αυτο¬θυσία. Οι δικοί μας εδώ, κατακεραυ-νώνουν τη φοροεισπρακτική επιδρομή και προστάζουν «Ελέγξτε το Κεφά¬λαιο». Τι αληθινά λοιπόν συμβαίνει; Οι μεγάλοι θρη¬σκευτικοί ηγέτες των μονο-θεϊστικών θρησκειών γυρί¬ζουν τη πλάτη στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, κατα¬δικάζοντάς το, ζητώντας την ανατροπή του; Ας μη τρέφουμε αυταπάτες. Οι ανακοινώσεις και οι εγκύ¬κλιοι που κυκλοφόρησαν απ’ το 2008 και μετά, δεν αμφισβητούν την πεμπτου¬σία του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής. Απλά καταδικάζουν την αμετροέπεια κάποιων χρη¬ματιστών, θυμίζοντας όλο και περισσότερο τις ευρω¬παϊκές προτάσεις της σο-σιαλδημοκρατίας που θε¬ωρεί αναγκαίους κάποιους ρυθμιστικούς κανόνες στις διεθνείς χρηματαγορές. «Αριστερίζοντας» δηλαδή οι γνωστοί … «Φαρισαίοι και υποκριτές», φιλοδοξούν να αγγίξουν τη καρδιά ενός κόσμου που τους γυρνά τη πλάτη απο¬γοητευμένος από τα παραμύθια τους.
Αγαπητοί αναγνώστες μην εστιάζε¬τε στην ασημαντότητά μου το θέμα. Δεν έχει καμιά σημασία αν εγώ είμαι άθεος και βλάσφημος, αλλά αν αυτοί έχουν πραγματικά Θεό. Γιατί είναι σί¬γουρο, πως αν υπάρχει θεός, δεν θα με πάει στη κόλασή του, γιατί θα είναι γεμάτη από αυτούς.
*Φονταμενταλισμός: Θεολογικό ρεύ¬μα που αντιτίθεται σε οποιαδήποτε ιστορική και επιστημονική εξήγηση που αναιρεί την Αγία Γραφή.
Αυτοκράτορας Ιουλιανός 331- 363
« … Αφού λοιπόν ο θαυμάσιος νόμος τους, τους προτρέ¬πει να απαρνηθούν τα υπάρχοντά τους για να πορευτούν πιο εύκολα στη βασιλεία των ουρανών, γι’ αυτό κι εμείς συμφωνώντας με τους αγίους τους, διατάξαμε να κατα¬σχεθούν όλα τα χρήματα της εκκλησίας και να δοθούν στους στρατιώτες, τα δε κτήματα να προστεθούν στις ιδι¬οκτησίες μας. Και αυτό για να φτωχύνουν και να βάλουν μυαλό, αλλά και για να μη στερηθούν τη βασιλεία των ουρανών στην οποία ελπίζουν …»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου