Αγαπητέ φίλε Νώντα Δημητρίου

Αγαπητέ φίλε Νώντα Δημητρίου

 

Διάβασα με μεγάλη προσοχή την τελευταία σου ανακοίνωση – κάλεσμα προς τους συνδημότες σου, στην οποία αναφέρεσαι στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχήματος , στο οποίο προφανώς χωρίς να το ομολογείς επιθυμείς να ηγείσαι, προκειμένου να «σωθεί ο τόπος, αλλάζοντας τα καταστροφικά δεδομένα» στα οποία μέχρι πρόσφατα συμμετείχες. 

 

Παρεμβαίνω με διττή ιδιότητα τόσο σαν «ενεργός πολίτης» όρος αρκετά γνωστός σου, όσο και σαν εκδότης μιας εκ των δύο τοπικών εφημερίδων που επιμένουν στον ρομαντισμό της έντυπης πληροφόρησης.

 

Η αλήθεια είναι πως γνωρίζοντας τον τρόπο που σκέφτεσαι, ενεργείς, αντιλαμβάνεσαι και διαχειρίζεσαι έννοιες όπως Συμμετοχή, Ευθύνη και Δημοκρατική Διαδικασία, περίμενα να κάνεις αυτή την παρέμβαση πολύ νωρίτερα.

 Ίσως στην ουσία να μην άξιζε ν’ ασχοληθώ με τα όσα «καταθέτεις» στην παρέμβασή σου, αλλά από την άλλη ο πολίτης πρέπει να ενημερώνεται για κάθε τι που τον αφορά και τον απασχολεί. 

 

Δεν πρέπει δηλαδή να παραμένει στο σκοτάδι της υποτιθέμενης εικόνας που κάποιοι επιχειρούν να καλλιεργήσουν, εξυπηρετώντας το προσωπικό τους και μόνο πολιτικό συμφέρον. 

 

Αναφέρεσαι στην παρέμβασή σου στην απουσία της συμμετοχής στα όσα συντελούνται στο εσωτερικό της παράταξης της Δημοτικής Αρχής, της οποίας ας το επαναλάβουμε μέχρι πρότινος αποτελούσες στέλεχος. 

 

Ας το αναλύσουμε λίγο. 

Ισότιμη συμμετοχή σημαίνει οι όποιες αποφάσεις να παίρνονται από τον διάλογο ο οποίος συνθέτει σε γόνιμη σύνθεση τις αντιφάσεις και μετά από ψηφοφορία στην οποία συνηθίζεται να επικρατεί η άποψη της πλειοψηφίας. 

 

Γιατί η διακυβέρνηση κάποιες φορές απαιτεί αποφάσεις που μπορεί να μην είναι αρεστές σε κάποιους, όμως είναι απαραίτητες και αναγκαίες, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το κοινωνικό σύνολο και συμφέρον.

 

 Σε μια τέτοια ιδιαιτέρως σημαντική από φαση όπως έγινε γνωστόν, προτίμησες να μην ακολουθήσεις αυτό που η δημοκρατική άποψη της πλειοψηφίας αποφάσισε και βγήκες "απέναντι", διατηρώντας μόνο για τον εαυτό σου το δικαίωμα να διατείνεσαι πως είσαι εκείνος που νοιάζεται για τους συμπολίτες σου, εκθέτοντας τους συναδέλφους σου Δημοτικούς Συμβούλους στα μάτια των πολιτών. 

Ταυτόχρονα διατήρησες την ασφάλεια και την δύναμη που σου έδινε η θέση με την οποία σε είχαν τιμήσει οι συνεργάτες σου, αποφεύγοντας το αυτονόητο, δηλαδή την παραίτηση σου , πιστός στην διαφορετικότητα των απόψεών σου.

 

Προφανώς γιατί από την μια έτσι αντιλαμβάνεσαι εσύ την έννοια της συνεργασίας κι από την άλλη όπως και να το κάνουμε είναι γλυκιά η αίσθηση της εξουσίας. 

 

Μα ας δούμε και το πώς αντιλαμβάνεσαι την ευθύνη την οποία επικαλείσαι. Την ώρα που οι συνάδελφοί σου , σε μια προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής ν’ αποφύγει τον σκόπελο της χρεωκοπίας και την αναπόφευκτη και οικονομικά δυσχερή ένταξη στο Οικονομικό Παρατηρητήριο (βλέπε Δήμο Αχαρνών για το τι σημαίνει αυτό), έδιναν αγώνα κι έπαιρναν σκληρές αποφάσεις, εσύ καταφερόσουν εναντίον τους , τους υποτιμούσες και τους διέβαλες στους συμπολίτες μας προβάλλοντας πάντα την ανωτερότητά σου και τον δικό σου υποτιθέμενο μαχητικό χαρακτήρα. 

 

Παράλληλα έβαζες εμπόδια σε ένα μεγάλο έργο για την Δημοτική Ενότητα της ιδιαίτερης πατρίδας σου , που δεν είναι άλλο από την Ανακατασκευή του Γηπέδου του Αυλώνα, για λόγους που ποτέ δεν έκανες γνωστούς και μόνο εσύ γνωρίζεις. 

 

Περίεργη αντίληψη προφανώς για την έννοια της λέξης ευθύνη, γι αυτό και σήμερα εκφράζεις τις διόλου ρεαλιστικές απορίες σου. Επίσης εκεί, στην θέση ευθύνης που ο λαός σε έστειλε με την ψήφο του και η Δημοτική Αρχή σε τίμησε με την εμπιστοσύνη της, δεν μπόρεσες ν’ ανταποκριθείς με επιτυχία και ν’ αντέξεις προσφέροντας και παλεύοντας, προτιμώντας για άλλη μια φορά την φυγή στην «ασφάλεια» του λαϊκίστικου αντιπολιτευτικού λόγου στον οποίο ομολογουμένως διακρίνεσαι και εύκολα καταλογίζει και αποδίδει ευθύνες , χωρίς να έχει απαιτήσεις από εσένα, αφού πλέον δεν διαθέτεις εξουσία και δύναμη να μετουσιώνεις τον λόγο σου σε αποφάσεις. 

 

Συνηθισμένη πορεία ανθρώπων που επιθυμούν να φαίνονται υπεράνω , χωρίς να χρειάζεται να δίνουν λογαριασμό, απολογούμενοι για τ' αυτονόητα. 

 

Κλείνοντας την αναφορά μου στα όσα με «ειλικρίνεια» καταθέτεις με την αναφορά σου στην φράση «επαιτεία», χαρακτηρίζοντας προφανώς έτσι την αγωνιώδη προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής να εξασφαλίσει πόρους και χρηματοδοτήσεις που θα δώσουν την δυνατότητα στον τόπο να πραγματοποιήσει αναγκαία έργα και παρεμβάσεις στην κατεύθυνση ενός καλύτερου αύριο. 

 

Για ν’ αποδώσουμε « τα του Καίσαρος τω Καίσαρι…» αναφερόμενοι στην Δημοτική αρχή, είναι απολύτως αυτονόητο κι επιβαλλόμενο, στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε σαν κοινωνία, μια σωστή και υπεύθυνη διοίκηση να επιζητεί πόρους και να δίνει αγώνα προκειμένου να τους εξασφαλίσει προς κάθε κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας όποια πίεση μπορεί κι εξαντλώντας οποιοδήποτε μέσο έχει στην διάθεσή της. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. 

 

Δεν το αντιλαμβάνεσαι ή μάλλον προσποιείσαι πως δεν το αντιλαμβάνεσαι , προφανώς γιατί επιθυμείς να μην προχωρήσει τίποτα, να μην υλοποιηθεί κανένα μεγάλο έργο, προκειμένου να δικαιωθεί ο ακατάσχετος αντιπολιτευτικός σου λόγος. Φίλε Νώντα, δεν «τοχεις» σαν εξουσία. 

 

Εκτέθηκες σαν αντιδήμαρχος και μαζί σου εξέθεσες και την Δημοτική Αρχή που σου εμπιστεύτηκε θώκους που δεν σου ταιριάζουν. 

 

Δεν είναι Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Συνιδιοκτητών η Δημοτική Αρχή, όπου οι μικροεκδουλεύσεις και οι μεγαλοπαραχωρήσεις, σου εξασφαλίζουν το απυρόβλητο.

 

 Επιτέλους ο Αυλώνας διαθέτει μια χρηστή Διοίκηση που μπορεί να μην διαθέτει πανεπιστημιακούς τίτλους από μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά κατέχει το μεγαλύτερο πτυχίο που απονέμει η σκληρή δουλειά, η ακεραιότητα και η εντιμότητα του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς που επιδεικνύει καθημερινά ο αντικαταστάτης σου στην άσκηση των καθηκόντων του. 

 

Γι αυτό κι επιτέλους μετά από πολλά χρόνια επενδύονται στον Αυλώνα έργα ανάπτυξης και προόδου. Και κλείνω την μικρή αυτή παρέμβαση που ταπεινά αλλά δικαιωματικά προβάλει το αξίωμα να είναι αντίλογος στο νέο σου μανιφέστο, υπενθυμίζοντας σου πως «Το επαναστάτης Ποπολάρος» και μάλιστα χωρίς αιτία, είναι πλέον ρετρό πολιτική έκφραση, ξεπερασμένη εδώ και χρόνια.