Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, Η ΠΑΝΑΓΙΑ-ΠΑΝΓΑΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ Α'

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, Η ΠΑΝΑΓΙΑ-ΠΑΝΓΑΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ Α'

Μια καλοκαιρινή βουτιά της σκέψης στον μύθο που ακλουθεί κάθε θρησκεία σαν σκιά και στην επιστημονική και ιστορική πραγματικότητα

Τώρα που πέρασε και το φετινό καλοκαιρινό Πάσχα όπως πλέον η Εκκλησία γιορτάζει την Κοίμηση της Θεοτόκου και κατά κάποιο τρόπο έχει καταλαγιάσει η θεία κατάνυξη για τους φανατικά θρησκευάμενους, τολμώ ένα μικρό αφιέρωμα , που καταδεικνύει την λατρευτική δια μέσου των αιώνων συνέχεια των διαφόρων θρησκειών, στις οποίες άλλαζαν μόνο τα ονόματα των θεών, καθώς οι ημερομηνίες παρέμεναν οι ίδιες.

 Στην Αρχαία Ελλάδα κατά τις 15 Αυγούστου στα μέσα του αρχαίου μήνα Εκατομβαιώνα ήταν τα γενέθλια της Θεάς Αθηνάς, η ημέρα της γέννησής της απ' το κεφάλι του πατέρα της Δία. 

Για την ακρίβεια η 15η Αυγούστου ήταν η κορύφωση της εορτής των Παναθηναίων, που αποτελούσε τη μεγαλύτερη γιορτή της αρχαίας Αθήνας, ίσως και της αρχαίας Ελλάδος.

Η στρατηγός των πολεμιστών, η αρματωμένη Θεά Αθηνά, η αειπάρθενος, η κόσμια, η καλόβουλη, η μειλίχια, η πολυεύσπλαχνη, προστάτευε στην αγκαλιά της τους Αθηναίους. 

Ο μεγάλος και αιώνιος ναός της ο Παρθενώνας, δεσπόζει μισοκατεστραμένος μέχρι σήμερα, στο βράχο της Ακρόπολης. 

Στις 15 Αυγούστου ήταν και η γιορτή της Μαρμέρας ή Μαρμαρηγής, που σημαίνει το φως των άστρων που τρεμοσβήνει. 

Το Άστρο αυτό είναι ο Σείριος Α'. Σε αυτόν ορκίζονταν οι Έλληνες. «Ώ, μα τον Κύνα άνδρες Αθηναίοι...» (Σωκράτης Απολογία). 

Κατά τα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, εμφανίζεται μέχρι και σήμερα ένα μοναδικό γεγονός στα νερά του πλανήτη μας, το φαινόμενο της εώας (πρωινής) Επιτολής του Σειρίου. 

Τότε ο Ήλιος ανατέλλει ταυτοχρόνως με τον αστέρα Σείριο Α'.  

Τη στιγμή λίγο πριν ανατείλει ο Ήλιος μαζί με τον Σείριο Α’ και λίγο πριν εμφανιστούν από κοινού στον ορίζοντα, ο ουρανός και η θάλασσα παίρνουν πορτοκαλί χρώμα. 

Ο μύθος λέει πως ακριβώς τότε το νερό όλων των θαλασσών της Γαίας για 30' λεπτά της ώρας, μετατρέπεται από αλμυρό σε πεντακάθαρο γλυκό νερό!  Επίσης στις 15 Αυγούστου είναι η ημέρα που το φως από τον Σείριο Α' φώτιζε το πρόσωπο του αγάλματος της Θεάς Αθηνάς στο ναό της στον Παρθενώνα.( Τούτο δεν είναι μύθος).

Στις μέρες μας η συνέχεια των εορτασμών αυτών συνεχίζονται στο πρόσωπο της Παναγίας, της μητέρας όλων των Ρωμιών. 

Τότε βέβαια εορταζόταν η γέννηση της Θεάς ενώ τώρα η κοίμηση της. Στο νησί της Τήνου που αποτελούσε ένα απ' τα ιερά κέντρα της αρχαίας Ελλάδος μαζί με τη Δήλο, η Παναγία η Ευαγγελίστρια, αποτελεί σήμερα το κέντρο της Ορθοδοξίας, όπου τελείται η μεγάλη εορτή της Παρθένου Μαρίας, Παναγίας, Πανγαίας. 

 Η Τήνος βέβαια δεν αποτελεί σήμερα μόνο κέντρο λατρείας, αφού είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι από την αρχαιότητα   στο αρχαίο του Ποσειδώνα στα ερείπια του οποίου κτίσθηκε τον προηγούμενο αιώνα  ιερό νησί , έφθαναν επισκέπτες απ’ όλη την Ελλάδα αλλά και τις γειτονικές χώρες, προκειμένου να προσευχηθούν ή να θεραπευθούν από διάφορους αρρώστιες.

Ερείπια του ναού του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης

Η Τήνος λοιπόν είναι  ένας αρχαίος τόπος που διαπερνά τους αιώνες μέσα από την ίδια ασίγαστη δίψα των ανθρώπων να αγγίξουν το θαύμα. 

Το Θείο, όπως και το θαύμα αποκτούν «υπόσταση» κατά το δοκούν για όποιον είναι διαθέσιμος να δεχτεί τη μετάληψή του και να γίνει κοινωνός εκ πεποιθήσεως. 

Στην ουσία, πιστεύω ότι δεν διαφέρουν καθόλου εκείνοι οι αρχαίοι προσκυνητές που θαλασσοδέρνονταν να φτάσουν στην Τήνο από τα πέρατα της Μεσογείου, για να προσπέσουν στο Ιερό του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, από εκείνους που καταφθάνουν και σήμερα στο νησί για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίαςη οποία βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1923, ωστόσο πολλούς αιώνες πριν την εύρεσή της, η Τήνος, πολύ πριν και από την ακμή της γειτονικής Δήλου, με το Ιερό του Απόλλωνα, ήταν ένας τόπος προορισμού στο Αιγαίο, για πολλούς προσκυνητές που ερχόντουσαν στο Ιερό του Ποσειδώνα, με σκοπό να βρουν την ίαση από τις αρρώστιες τους.
Ακριβώς δηλαδή ότι κάνουν και  οι σημερινοί προσκυνητές, για τον ίδιο σκοπό, με τον ίδιο τρόπο σε μια διαφορετική θεότητα, από την οποία και προσδοκούσαν το ίδιο θαύμα.
Τα δυο Ιερά Προσκυνήματα, της αρχαιότητας και το σημερινό, λειτουργούσαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως προκύπτει από τον ίδιο το χώρο που έσκαψαν οι αρχαιολόγοι στα Κιόνια, αλλά και από τα ευρήματα και τις επιγραφές που ήρθαν στο φως ανασκαφικά.

 

Ο ναός του Ποσειδώνα κι  Αμφιτρίτης, διέθετε κοιτώνες και εστιατόρια για τους προσκυνητές

Ο σημερινός ναός της Παναγίας στην Τήνο,  χτίστηκε τον προηγούμενο αιώνα πάνω στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου. Σε τέσσερα χιλιόμετρα απόσταση από το ναό υπήρχε ο ναός του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, όπου επίσης γίνονταν τάματα από τους πιστούς για να θεραπευτούν, ή να βοηθηθούν στα προβλήματά τους. Έτσι σήμερα υφίσταται η αλλαγή και ταυτόχρονα ένα είδος συνέχειας των αρχαίων εορτασμών και δρώμενων των αρχαίων Ελλήνων, στο πρόσωπο της Παναγίας.

 

Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος στην Εφεσο το 431 μ. Χ.

Τους πρώτους 4 αιώνες του χριστιανισμού η Παναγία θεωρούνταν μια απλή ευσεβής γυναίκα που επιλέχθηκε να γεννήσει τον άνθρωπο Ιησού. Στην πρωτοκαθεδρία της Χριστιανικής πίστης και λατρείας, τοποθετήθηκε με απόφαση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου που πραγματοποιήθηκε στην Έφεσο στις 22 Ιουνίου το 431 μ. Χ.. Τότε ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης Νεστόριος διακήρυττε από άμβωνος ότι η χρήση του όρου Θεοτόκος είναι απαράδεκτη, όπως και η λατρεία του Ιησού σαν βρέφος. «Ο θεός δεν είναι δυνατόν να είναι δύο ή τριών ετών μωρό», έλεγε. «δεν μπορεί να γεννηθεί, ούτε να τον κάνουν να υποφέρει και σίγουρα δεν μπορεί να πεθάνει». Κήρυττε λοιπόν ότι την Μαρία δεν πρέπει κανείς να την αποκαλεί Θεοτόκο, γιατί ήταν άνθρωπος κι είναι αδύνατο από άνθρωπο να γεννηθεί θεός. Στην Σύνοδο επικράτησαν οι περί αντιθέτου απόψεις του Πατριάρχη της Αλεξανδρείας Κύριλλου, με αποτέλεσμα η Παναγία πλέον να λατρεύεται όπως ακριβώς και στην αρχαιότητα η Αθηνά. 

Φυσικά ο Νεστόριος εξορίζεται στην έρημο και η μπόρα πήρε και τους  «συν αυτώ» , όπως κατά κανόνα συνέβαινε με τους «ηττημένους» όλων των Οικουμενικών Συνόδων.  

Τώρα όλα αυτά βέβαια δεν μοιάζουν θεόπνευστα, μάλλον προγραφές εκλογικών αντιπάλων θυμίζουν.

 Να επισημάνουμε εδώ επίσης ότι και τα Ευαγγέλια δεν δίνουν κάποιο σημαντικό ρόλο στην Παναγία. Ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς δεν την αποκαλούσε ποτέ μητέρα αλλά «γύναι».

 

Προσεγγίζοντας φιλοσοφικά την θρησκευτικότητα του ανθρώπου σαν κοινωνικό φαινόμενο, είναι προφανές πως δεν αποτελεί επιλογή, δεν είναι συμπέρασμα κρίσης, ούτε αντικείμενο μιας αποδεδειγμένης πραγματικότητας. 

Αντίθετα αποτελεί παράδοση εντοπιότητας, αντικείμενος πλύσης εγκεφάλου και ταυτολογικό αξίωμα μιας διαχρονικής μυθιστορηματικής ουτοπίας, ένα τυχαίο απλά γεγονός του τόπου και του τρόπου που γεννηθήκαμε και ανατραφήκαμε. 

Όσον αφορά  85% των συνανθρώπων μας που θρησκεύεται (πολλοί από αυτούς με υπέρμετρο φανατισμό) ας αναφέρω την άποψη του σπουδαίου ψυχίατρου και διανοητή Εριχ Φρομ: 

« Το γεγονός ότι εκατομμύρια (άνθρωποι) έχουν από κοινού τα ίδια βίτσια και το ότι πιστεύουν στις ίδιες πλάνες, δεν κάνει τα βίτσια αρετές ούτε τις πλάνες αλήθειες και το γεγονός ότι τα εκατομμύρια αυτά ανθρώπων έχουν από κοινού τις ίδιες μορφές ψυχικής παθολογίας, δεν κάνει τους ανθρώπου αυτούς υγιείς».  

Αυτά ο Εριχ Φρομ αγαπητοί εν Χριστώ (ή εν … Διονύσω για όσους το προτιμούν) αδερφοί,  αλλά και η πλειοψηφία μάλλον των επιστημόνων αφού μόνο το 3% από αυτούς θρησκεύεται. 

Για να μην παρεξηγούμεθα δεν δηλώνουμε ειδικοί θρησκευτικοί αναλυτές. Σεβόμαστε απολύτως όλους τους συνανθρώπους μας θρησκευάμενους ή μη. Διεκδικούμε ταπεινά την αποδοχή της άγνοιας μας, σαν αφετηρία έρευνας πραγματικού και μεταφυσικού.

Και όπως συνέβαινε χιλιετηρίδες πριν αλλά και σήμερα,  ευχόμαστε ο Σείριος Α΄ ή Κύνας ή η Παναγία, να φωτίζουν όλο τον κόσμο στον δρόμο του προς την αυτογνωσία . Χρόνια Πολλά λοιπόν σε εορτάζοντες και μη!!!

ΥΓ Ο Γουιλ Ντιούραντ (Will Durand «Η ιστορία της Φιλοσοφίας») αναφέρει ότι ο χριστιανισμός δεν κατέστρεψε τον εθνισμό, τον υιοθέτησε. 

Το ελληνικό πνεύμα θνήσκον ανεζήτησε δια μετεμψυχώσεως εις την θεολογίαν και το λειτουργικόν της Εκκλησίας». 

Κάπως έτσι στο πέρασμα των αιώνων, άνθρωποι όπως ο Μωυσής, ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Βούδας,  ο Κομφούκιος  και αρκετοί άλλοι,  είτε υπήρξαν ιστορικά είτε όχι, δημιούργησε ο καθένας την δική του ιερή παράδοση που μεταφέρθηκε μέχρι τις μέρες μας με την μέθοδο της σκυταλοδρομίας των ιερών κληροδοτημάτων και παραδόσεων.  

 Δημητρης Τσακαλης

Εφημερίδα ¨ΑΣΩΠΟΣ"