ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΣΩΠΟΣ

Εθνομηδενισμός

 

To «Κίνημα Woke» κατασκευάστηκε με πάρα πολύ μεγάλη επιμέλεια, επικοινωνιακή δεξιοτεχνία και περίτεχνες μεθόδους διείσδυσης στην κοινωνία, έχοντας στόχο να την μεταβάλει σ’ έναν πολτό οντοτήτων, χωρίς συλλογικές αναφορές, ταυτότητα, κριτική σκέψη και εθνικά χαρακτηριστικά. Μια μάζα δηλαδή καθοδηγούμενη, ελεγχόμενη και χειραγωγήσιμη. Στο «ιδεολογικό» αυτό πλαίσιο εντάσσεται η προσπάθεια αποδόμησης του Έθνους, το οποίο ιστορικά είναι η ανθεκτικότερη και ισχυρότερη συλλογική οντότητα που δίνει νόημα στη ζωή του ανθρώπου υπερβαίνοντας την ατομική του επιβίωση και το εντάσσει σ’ ένα σύνολο που παράγει δομές , αξίες και ιδεώδη. Ένα πλαίσιο δηλαδή ζωής, αξεπέραστο εμπόδιο στην προσπάθεια ισοπέδωσης. Ένας άνθρωπος που έχει μια ισχυρή Εθνική ταυτότητα δεν εκμηδενίζεται. Το έθνος σαν έννοια βρέθηκε στο στόχαστρο του πανίσχυρου θεωρητικού μηχανισμού που λέγεται αποδόμηση. Μια θεωρία που διαμορφώθηκε στην Γαλλία τη δεκαετία του 70, όταν σημαντικοί Γάλλοι φιλόσοφοι προσπάθησαν να διαλύσουν μια έννοια, αναλύοντάς την στα βασικά συστατικά της. Παίρνω δηλαδή μια έννοια και προσπαθώ να δείξω πως τα θεμέλια της είναι σαθρά, λανθασμένα κι αμφισβητούμενα. Με τον Εθνομηδενισμό ασχολήθηκε ο φιλόσοφος και κοινωνικός ανθρωπολόγος Ernest Gellner που γεννήθηκε στο Παρίσι στις 9-12-1925 κι έζησε και πέθανε στην Πράγα στις 5-11-1995 στο έργο του: «Έθνη κι Εθνικισμός» Διατύπωσε την άποψη ότι αυτό που λέμε Έθνος είναι μια κατασκευή , δεν υπάρχει από μόνο του. Αναφερόταν βέβαια στα βιομηχανικά έθνη της Δυτικής Ευρώπης, τα οποία ήταν προνεωτερικοί λαοί που δεν είχαν μια ενιαία εθνική οντότητα, και τα κράτη που έφτιαξαν Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία, τα οποία με την εκπαίδευση και τις ένοπλες δυνάμεις, δημιουργήσαν μια Εθνική συνείδηση καταστέλλοντας κι απορρίπτοντας τα τοπικά στοιχεία που χαρακτήριζαν την προσωπικότητα των ανθρώπων. Σε κάποιο βαθμό βέβαια, αυτό δεν είναι λάθος. Στην Γαλλία π.χ. κατοικούσε μια μάζα από Γαλάτες, Βάσκους, Φράγκους και Βουργουνδούς. Αυτός που επέβαλε ένα κράτος, μια ενιαία γλώσσα και νέα κουλτούρα, ήταν ο Μέγας Ναπολέων. Ο Ernest Gellner γράφει στο βιβλίο του, ότι εξαιρεί από τη θεωρία του τα αρχαία έθνη – ομφαλούς, όπως είναι το Ελληνικό, Κινεζικό, Εβραϊκό και Ρωσικό. Κι αυτό γιατί τα θεωρεί πραγματικά έθνη, που έχουν μια πανάρχαια ιστορία, κι έναν χαρακτήρα που διασχίζει χιλιετίες. Το κακό είναι ότι η θεωρία του Gellner έτυχε μεγάλης απήχησης στους πανεπιστημιακούς μας, οι οποίοι τον χρησιμοποίησαν προφανώς ασυλλόγιστά, προκειμένου να επιτεθούν στο Ελληνικό Έθνος ισχυριζόμενοι πως είμαστε μια … κατασκευή. Και πού αλλού θα εύρισκε φιλόξενη στέγη η θεωρία της εθνογένεσης, παρά στην ανανεωτική και μη Αριστερά, η οποία από το 74 και μετά ήταν το διαβατήριο στην καριέρα, στον Τύπο, στα Πανεπιστήμια, και στις Εκδόσεις. Φτάσαμε στο σημείο ένα μέρος της Ελληνικής ψευδοelite, να εκπέμπει ανοησίες του τύπου «η Ελληνική Επανάσταση δημιούργησε το Ελληνικό Έθνος». Η ερώτηση σ’ αυτήν την ηλιθιότητα είναι απλή: Αν δεν υπήρξε Ελληνικό Έθνος, τότε ποιοι έκαναν την Επανάσταση; Υπήρξαν μάλιστα Πανεπιστημιακοί καθηγητές που αποκαλούσαν τους Έλληνες «Ελληνόφωνους πληθυσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!!!» Η γελοιότητα αυτή σιγά σιγά άρχισε να διεισδύει και σε μη αριστερούς χώρους. Θυμόμαστε όλοι την κ. Ρεπούση να ονομάζει το παιδομάζωμα από τους Τούρκους, «Στρατολόγηση των Ελληνοπαίδων στον Οθωμανικό στρατό», όταν ο μέγας Τούρκος ιστορικός Χαλίλ Ιναλτζίκ για το ίδιο θέμα γράφει πως ήταν «μια φρικαλέα διαδικασία που διέλυε τις τοπικές κοινωνίες». Τι να συμπεράνει κανείς για το «αυτό» της αλληνής (με το «αυτό» εννοώ το μυαλό της κ. Ρεπούση, γιατί το «άλλο» δεν θα το ’θελε ούτε ο διάβολος). Είναι φανερό ότι γίνεται μια προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας, το Ελληνικό έθνος δέχεται μια λυσσαλέα ιδεολογική επίθεση και μάλιστα εκ των «έσω». Η Εθνομηδενιστική αυτή αθλιότητα δυστυχώς, συνοδεύεται από πράξεις. Η πατρίδα μας εκποιείται. Τα λιμάνια μας τα πήραν οι Κινέζοι, τα τρένα οι Ιταλοί, τα αεροδρόμια οι Γερμανοί. Τα σπίτια μας κλέβονται μαζικά από τα funds και το χειρότερο; Τα νησιά μας και η Θράκη αγοράζονται από τους Τούρκους! Που σημαίνει πως ο Εθνομηδενισμός δεν είναι απλά ένα θεωρητικό παιγνίδι, αλλά ο ιδεολογικός μανδύας που αποσκοπεί στην εξουδετέρωση της Εθνικής μας συνείδησης. Κι αλίμονο σ’ αυτόν που θα διαμαρτυρηθεί. Οι «προοδευτικό-πολυπολιτισμικές αυθεντίες» θα τον χαρακτηρίσουν, παρωχημένο εθνικιστή και φασίστα. Σαν μπει όμως στα σπίτια τους ο κακός εθνικιστής, ο αναθεωρητικός και διεκδικητικός γείτονας, θα ξαναγίνουν ραγιάδες. Γιατί όταν παραιτείσαι απ’ την εθνική σου ταυτότητα, στην ουσία προσδίδεις στην κοινωνία σου σε κάποια άλλη ταυτότητα, που αν συμβαίνει να είναι και του εθνικιστή γείτονά σου , με το δίκιο του θα σου πει: «Καλά δεν ήσουν με μένα ρε ραγιά ; Τι την ήθελες τέτοια λευτεριά;